U samom centru grada, usred beogradske gužve, skrivena među zidinama Kalemegdana, nalazi se mirna zelena oaza, dom najrazličitijih životinjskih i biljnih vrsta, najlepši kutak glavnog grada, malo životinjsko carstvo- Beogradski zoološki vrt.
U samom centru grada, usred beogradske gužve, skrivena među zidinama Kalemegdana, nalazi se mirna zelena oaza, dom najrazličitijih životinjskih i biljnih vrsta, najlepši kutak glavnog grada, malo životinjsko carstvo. Beogradski zoološki vrt od dana kada je otvoren do danas predstavlja jedno od najomiljenijih mesta Beograđana za okrepljenje i odmor od svakodnevnih obaveza. Pored radosti koju pruža svojim posetiocima kako najmlađim, tako i starijim ne može se zanemariti ni značajna uloga koju ima u nauci, obrazovanju i kulturi.
Zoološki vrt osnovao je gradonačelnik Vlada Ilić 1936. godine i predstavlja jednu od najstarijih kuća životinjskog carstva u Evropi. Mnogim Beograđanima tada se prvi put ukazala prlika da vide majmune, nilske konje, kamile, krokodile, lavove, tigrove i dr. Prvobitna veličina Zoološkog vrta bila je oko 3 i po hektara, da bi vrlo brzo bio proširen na 7, a zatim i na 14 hektara. Atrakcija tadašnjeg Zoološkog vrta je bila majmunica Sonja, koja nikako nije volela žene ofarbane u plavo, pa je na njih kreštala i pokušavala da ih počupa za kosu. Već 1939. godine Zooliški vrt je imao specijalna dečja jahališta ponija, ali i kamila i slonova. Tokom Drugog svetskog rata Vrt je bio dva puta bombardovan. Nemačka avijacija bombardovala ga je 1941. godine, a saveznička 1944. godine. Skoro sve životinje su poginule, a Vrt je bio gotovo potpuno razoren. Iz tih razloga je njegova površina tada smanjena na oko 7 hektara, koliko i danas zauzima.
Od 1986. godine direktor Beogradskog zoološkog vrta je Vuk Bojović i od tada on počinje da dobija današnji izgled. U Vrtu možete videti oko 2000 životinja i više od 200 najrazličitijih životinjskih vrsta, kako divljih tako i domaćih. Njegovu današnju lepotu upotpunjuju fontane, česme, spomenici, vajarska dela kako Vuka Bojovića tako i drugih vajara, brojni izgrađeni objekti, kao i Bebi zoo vrt- vrtić za prinove.
Najpoznatiji i najomiljeniji stanovnik Zoološkog vrta bio je Sami, prvi šimpanza koji je došao u Vrt i odmah postao ljubimac Beograđana. Poznat je po dvostrukom bekstvu iz Zoološkog vrta 1988. godine izazvavši pravu pometnju na dorćolskim ulicama. Treba napomenuti da su odrasle šimpanze vrlo opasne i agresivne životinje, čak nekoliko puta snažnije od čoveka, a Sami je dva puta slobodno prošetao gradom, pri tom nikoga nije napao, čak nije napravio ni štetu. Tokom prvog hvatanja Vuk Bojović je uspeo da ga razgovorom odobrovolji, uhvati ga za ruku i uz reči ''Hajde Sami, idemo kući'' uvede u svoj auto i lično doveze u Vrt. Bojovićev čin je bio rizičan i veoma hrabar, a Sami je ovakvim ''džentlmenskim'' ponašanjem pokazao svoju posebnost i veličinu. Njegovo drugo hvatanje pratilo je nekoliko hiljada ljudi na ulicama uz parole i povike: ''Ne daj se Sami!'', ''Sami, mi smo s tobom!'', ''Sami, ti si pravi!'' i dr., a vest o ''mitingu'' su prenosili kako domaći, tako i svetski mediji. Uginuo je 1992. godine. Sve novine su objavile tužnu vest nazivajući ga omiljenim beogradskim disidentom, dorćolskim beguncem, liderom, ćudljivim osobenjakom, idolom dece, velikim džentlmenom i dr. Sahranjen je u Vrtu, a ubrzo mu je podignut i bronzani spomenik ispred kaveza sa majmunima.
Priča o Zoološkom vrtu ne bi bila potpuna da ne spomenemo Gabi, ženku nemačkog ovčara, kojoj je zbog dirljivog, herojskog i veličanstvenog podviga podignut spomenik u Vrtu još za života. Njeno zaduženje bilo je da sa noćnim čuvarem i još jednim psom patrolira po Vrtu. Jedne noći desilo se nešto nepredviđeno. Ženka jaguara uspela je da iskoči iz svog kaveza i slobodno se kretala po Vrtu. Gabi je te noći odjednom zastala, oslušnula i jurnula u mrak pravo na neuporedivo većeg i jačeg protivnika. Čuvar još nije ni shvatio šta se to zbiva u mraku, dok je drugi pas uz cviljenje pobegao u suprotnom smeru. Gabi je sprečila opasnu životinju da nasrne na čuvara ili preskoči ogradu i napadne nekog od građana. Saterala je jaguara do ulaza u kavez, a onda se odvukla do prvog zaklona gde je ranjena i iznemogla klonula. Intervenisala je i policija. Jaguara su pokušavali da vrate nazad u kavez, ali su na kraju ne mogavši da ga savladaju, morali da ga ustrele. Gabi je pronađena polumrtva u velikoj lokvi krvi. Uz Gabi je bdelo mnogo veterinara i svi zaposleni Vrta. Oporavak je tekao sporo, ali Gabi je preživela i još mnogo godina je neustrašivo obavljala svoj posao čuvara Vrta.
Među herojima Zoološkog vrta značajno mesto zauzima i aligator Muja- najstariji aligator na svetu. On u Beogradu stanuje još od 1937. godine, što znači da je jedan od retkih koji je preživeo Drugi svetski rat. Još jedna životinja koja je uspela da preživi pomenuto bombardovanje je nilski konj Buca. On više nije među živima, ali sada njegov potomak živi u Vrtu.
Današnja atrakcija Vrta su, svakako, beli lavovi. Ovu retku vrstu, koja je prvi put primećena početkom prošlog veka u Južnoj Africi, Beogradski zoološki vrt imao je prvi u Evropi. Naime, ovi lavovi su rezultat genetske mutacije i prvih šest meseci njihovog života vrlo je neizvestan, jer se obično rađaju sa nekom genetskom manom. Zbog toga veliki broj mladih lavova ugine još u prvih mesec dana. Procenjuje se da belih lavova u svetu ima oko 200, a Beogradski zoološki vrt ih ima čak 12. Takođe, Beogradski zoološki vrt je postao poznat u svetu kao Centar prirodne reprodukcije belih lavova. Kada se lavica omaci, čitav tim veterinara, volontera i zaposlenih bdi nad njima 24 sata i to sve dok ne stasaju u odrasle jedinke.
Zoološki vrt je svakodnevno prisutan u životu Beograda obogaćujući glavni grad svojom blagorodnom atmosferom. Otvoren je svih 365 dana u godini za dobre ljude sa plemenitim mislima i namerama koji pre svega vole životinje i uživaju u njihovom društvu. Ništa manje od bezuslovne ljubavi i ne zaslužuje Vrt dobre nade i svi njegovi stanovnici.
Literatura:
Vučetić R., Beograd između dva rata, Beograd, 2010.
:(Još nema komentara